Duchową adopcję można przyjąć podczas uroczystej mszy lub indywidualnie np. pod krzyżem. Duchową adopcję w sposób uroczysty można przyjąć w kościele, mszy takie najczęściej są organizowane w następujących dniach:
- 25 marca – Dzień Świętości Życia,
- 28 grudnia – Święto Młodzianków Męczenników.
- Święta Kościelne,
- Święta Maryjne (1 stycznia, 2 lutego, 11 lutego
25 marca,
26 kwietnia,
3 maja,
13 maja,
24 maja,
31 maja,
27 czerwca,
2 lipca,
13 lipca,
16 lipca,
2 sierpnia,
5 sierpnia,
13 sierpnia,
15 sierpnia,
22 sierpnia,
26 sierpnia,
1 września,
4 września,
8 września,
12 września,
15 września,
19 września,
7 października,
16 listopada,
21 listopada,
27 listopada,
8 grudnia,
10 grudnia,
12 grudnia).
Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
Odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed Krzyżem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców.
Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji.
Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga.
Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
Konieczne jest odmawianie jednej dziesiątki różańca oraz poniższej modlitwy: Modlitwa codzienna odmawiana w ramach duchowej adopcji dziecka poczętego zagrożonego zagładą:
„Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem świętego Józefa,
“Człowieka Zawierzenia”, który opiekował się Tobą, proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady i które duchowo adoptowałem. Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby zachowali je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś.
Amen.”
Każdy – osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
Duchową adopcję podejmuje się na okres dziewięciu miesięcy tylko dla jednego dziecka.
Po spełnieniu wszystkich postanowień i po zakończeniu adopcji można rozpocząć kolejną adopcję.
Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu,
czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy,
(litanie, nowenny, koronki).
Zobacz: Modlitwy
Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
Dzieło duchowej adopcji powstało po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce.
W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
Zobacz: historia dzieła duchowej adopcji
Tak.
Duchowa adopcja dotyczy jednego dziecka.
Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
Tak.
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
Można wspierać Dzieło Duchowej Adopcji przez np.:
- pozyskać osoby zainteresowane duchową adopcją,
- postarać się o zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele,
- skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można uzyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.
Tak. Mogą podejmować prywatnie.